Loyaliteit naar zijn ouders

50 jaar, het hoofd in de handen, aan de keukentafel in een huurhuis, ver weg van de boerderij waar hij geboren en getogen is en later zelf boer is geworden. Hij groeide op in een gezin met vijf kinderen. Vader was een bekend gezicht in het dorp, had vele bestuursfuncties en werd geroemd vanwege zijn inzet voor zowel de agrarische sector als het dorp.

“Uit loyaliteit kwam niemand ooit te weten dat hij de naam van zijn ouders had gered”

De eer van de familie moest gered worden. Op verzoek van vader gingen ze met z’n tweeën in gesprek met de bank. Wat was er nog mogelijk? Als hij het bedrijf overnam van zijn ouders, inclusief de schulden bij de voerleverancier en de schuld op de rekening courant, durfde de bank het aan om het bedrijf met zo’n jonge sterke vent voort te laten bestaan.

Keihard heeft hij gewerkt, ieder dubbeltje omgedraaid, nooit een cent geïnvesteerd in de oude boerderij waar hij met zijn gezin kwam te wonen. Groeien was niet mogelijk. Te groot voor servet, te klein voor tafellaken, schraapte hij iedere cent bij elkaar om de toko draaiende te houden en de schuldenlast te verlagen. Tot de dag dat de bank kwam. Het geduld was op.

Lees verder in het voorjaarsnummer van Naober